Shfarojse po, eksperimentim jo – irracionaliteti animalist
Të gjithë e dimë se çfarë do të thotë shfarosje apo sterilizim. Mbi këtë të dytin dhe mbi qëndrimin që mbajnë ndaj tij disa grupime individësh që pretendojnë të mbrojnë kafshët (nga kushedi cila e ligë) kam folur këtu: Sterilizimi dhe pseudombrojtësit e kafshëve.
Sot do të shkruaj diçka mbi shfarosjen e kafshëve dhe qëndrimin që mbajnë ndaj tij mbrojtësit e kafshëve. Këtë jo për të shprehur qëndrimin tim personal, por për të evidentuar një formë bi-mendimi dhe emotiviteti të këtyre individëve.
Shfarosja, kur kryhet në masë, nuk është se ngre ndonjë stuhi mediatike, siç ngrenë për shembull, protestat e kafshistëve për heqjen e eksperimentimit me kafshtë nga kërkimi shkencor biomjekësor. Aspak! Por shfarosje kryhen në mos përditë me intervale të rregullta për të kontrolluar bie fjala popullatën e minjve, që siç dihet kanë një ritëm të shpejtë zhvillimi.
Shfarosja kryhet nga autoritete shëndetsore dhe nga individët, të cilët mund të shkojnë e të blejnë ilaçin helmues apo kurthet e çarqet për minjtë, e më pas t’i vendosin në kopshtin apo shtëpinë e vet.
Duke marrë parasysh llojet e ndryshme të helmeve të përdorur, vdekja nga helmimi është padyshim e dhimbshme dhe torturuese: me të gëlltitur karremin vdekja vjen pas rreth dy ditësh agoni.
Duke përjashtuar Drosophila melanogaster-in (mizën e uthullës), që është gjallesa e preferuar për studimet në fushën gjenetike dhe biologjinë molekulare, eksperimentimi me kafshët në kërkimin shkencor biomjekësor praktikohet kryesisht mbi minjtë. Sipas Nuffield Council on Bioethics, minjtë dhe lloje të tjerë brejtësish, përbëjnë në total 87% të kavieve të laboratorit në të gjithë botën. (Pjesa tjetër janë jo-vertebratë, vertebratë të tjerë, mave, qen, primatë etj.)
Kafshistët (animalistët) e përqafojnë çështjen e ashtuquajtur antiviviseksioniste me një rreptësi fetare, ndërsa nuk flasin fare për shfarosjen e kafshëve.
Nuk ma ha mendja të ekzistojnë në botë një Lidhje Anti -hfarosje kafshësh.
Ky fakt, mendoj, është treguesi se lëvizja antiviviseksioniste (e ashtuquajtur) është plotësisht irracionale dhe e udhëhequr ekskluzivisht nga emotiviteti.
Kuptohet nuk po kritikoj vlefshmërinë e shfarosjes. Minjtë janë vektorë sëmundjesh kështu që shfarosja e minjve kryen një rol të rëndësishëm në fushën shëndetësore, dhe në këtë kuptim është e ngjashme me aksperimentimin me kafshët.
Në ditët e sotme jemi kaq “të mësuar” (përshtatur) me mirëqenien saqë e marrim atë si të mirëqenë, si diçka konstitutive të njeriut, duke harruar se nga vjen. Duke harruar se një rol të rëndësishëm ka patur dhe ka edhe eksperimentimi shkencor me kafshët dhe rezultatet e tij.
Për shembull, mjaft të kujtojmë se epidemitë e murtajës në të shkuarën dhe rolin e minjve në përhapjen e bakterit që shkakton murtajën. Për eksperimentimin me kafshët mjaft të hapim një tekst universitar fiziologjie, të mendojmë për ilaçet që përdorim apo për shumë e shumë produkte që përdorim përditë.
Kështu, (pseudo)mbrojtësit e kafshëve janë një shembull i shkëlqyer i bi-mendimit oruellian.
Veganët, për shembull, janë përgjegjës për vdekjen e mijëra e mijëra kafshëve, ndër të cilat edhe minjtë, që duke jetuar në fushat me grurë, përfundojnë në mënyrë të pakthyeshme të grirë nga autokombanja apo të helmuar nga pesticidet.
Rinstinkt, Prill 2013
—————————————————————————————————————-
Rinstinkt Blog 