Homeopatia: mit dhe legjendë (1)

Homeopatia: mit dhe legjendë (1)

Përpara se të filloj: me homeopati nuk nënkuptohen metodat natyrore, fitoterapiia (praktika terapeutike që lidhen me përdorimin e bimëve) apo agopunktura.

Edhe pse bëjnë pjesë tek mjekësia alternative këto të fundit kanë një traditë mijëra vjeçare dhe shkenca, shpesh, pas studimesh të thelluara, del në përfundimin se edhe ato kanë principe aktive dhe efekte mirëbërëse (të dobishme). Një shembull? Edhe pse agopunktura nuk vepron mbi “flukset e energjisë” sikundër thonë mbështetësit e saj dhe traditat kineze, gjithsesi duken të konsoliduara të dhënat se gjilpëra (ageja) stimulon prodhimin e një substance që vepron si analgjezik (kundër dhimbjes) dhe ka, pra, efekte mirëbërëse reale.

Homeopatia është tërësisht një tjetër gjë.

Me homeopati nënkuptohen ato metoda “terapeutike” që ndjekin principin e ngjashmërisë së ilaçit, pra thonë se për të kuruar një person të sëmurë është e nevojshme dhënia e një doze fortësisht të holluar të një substance që shkakton në organizëm efekte (simptoma) të ngjashme me ato që shkakton sëmundja nga e cila duam të kurohemi.

Për shembull: Kinina (pluhur i hidhur me ngjyrë të bardhë, që nxirret nga lëvorja e drurit të kinës dhe përdoret në mjekësi sidomos kundër sëmundjes së malaries) kuron malarjen. Por si kinina ashtu edhe malarja shkaktojnë dhimbje koke. Ky ishte vëzhgimi që bëri “iluministi” Hahnemann! Dhe prej këtej, vuala: hollime të pafndme të njëpasnjëshme të kininës. Çfarë vëzhgimi thuaj!!

Praktikisht, për të kuruar një person duhet të përdoret e njëjta substancë  që do të shkaktonte patologjinë në një person të shëndetshëm, pra duhet përdorur një substancë  “e ngjashme me sëmundjen”.

Këto dhe shumë të tjera qëndrojnë në thelb të një pseudoshkence shumë të rrezikshme që po përhapet në perëndimin “racional”.

Edhe pse, praktikisht, nuk bën asgjë, homeopatia është e rrezikshme.

…

[Lexo vazhdimin: Hahnemann dhe origjina e homeopatisë]

 

Rinstinkt, 2012

——————————————————————————